• 40 jaar lid - 2020

  • Op deze pagina worden de onderstaande jubilarissen in het zonnetje gezet:

    • Huub van Bogget
    • Jos Cauven
    • Johan Kooiman
    • Victor Moors
  • Huub van Bogget, 40 jaar lid S.V. Roggel

    Huub van Bogget (66 jaar) getrouwd met Tiny en onder andere vader van onze voetballers in Roggel 3, Hans en Thijs. Huub is in zijn jeugdjaren lid geworden van de SV en heeft gevoetbald in de B2 en A2, waarschijnlijk van 1969 tot 1972, daarna is hij gestopt en is hij ook geen lid meer van S.V. Roggel.

    In 1980 is Huub benaderd door Lod van den Beucken (voor de jongeren onder ons: de vader van Henk van den Beucken), met de vraag of Huub opnieuw zijn voetbalkicksen uit de kast wilde halen en wilde mee voetballen in een nieuw op te richten seniorenteam (Roggel 5). Dat heeft Huub toen gedaan en hij is weer lid geworden op 1 september 1980, vandaar dat hij nu, in 2020 dus, 40 jaar lid is van de SV.

    Na 2 jaar te hebben meegespeeld bij Roggel 5, zien we Huub bij datzelfde elftal als leider/grensrechter, wat hij heeft gedaan totdat er in huize van Bogget kinderen werden geboren. Huub is toen gestopt als leider/grensrechter en werd al snel een trouwe supporter van Roggel 1. In deze eerste jaren als supporter werd hij door zijn vader Jan van Bogget vergezeld bij uit- en thuiswedstrijden. Enkele jaren later was ook Lei Coumans een trouwe supporter die samen met Huub en zijn vader vele wedstrijden heeft gezien van Roggel 1.

    Naast het feit dat Huub als leider/grensrechter in de begin jaren ‘80 actief was is hij ook bestuurslid geweest van 1985 tot 1993, waarbij hij de laatste 5 jaar actief was als penningmeester. In die functie heeft hij, als lid van de bouwcie zijn deskundigheid ingezet tijdens de nieuwbouw van ons sportcomplex “De Mössehook” in de begin jaren ’90. Tevens was hij toen onze belangenbehartiger bij de gemeente.

    Ook heeft Huub met onder andere Wim Flupsen en Chrit Alofs de eerste redactie gevormd van het Zwart-Witje. Dat zwart/witje is jarenlang bij Huub thuis gestencild met de apparatuur van de Jan Muis school. Daarnaast is Huub nog een periode lid geweest van de jeugdcie.

    We mogen stellen dat we hier te maken hebben met een lid die vele verdiensten heeft voor de SV en momenteel ook als sponsor, middels een sponsorbord (Huub & Lei), permanent aanwezig is langs ons hoofdveld.

    Daarnaast zien we Huub nog steeds als trouwe supporter van Roggel 1.

    Huub, van harte proficiat met dit jubileum en we hopen jou nog vele jaren te zien bij onze club.

  • Jos Cauven, 40 jaar lid S.V. Roggel

    Ik groeide op in een groot gezin samen met mijn broers Herman, Peter, Lei, Har, Frits, Wim, Jan en Michel (velen zullen het niet weten maar ik heb ook een zusje, Toosje. Zij werd geboren op sinterklaasdag in 1972 en stierf op dezelfde dag). Ik weet niet welke factor verantwoordelijk was voor de keuze van de vereniging waar je lid van werd maar bij ons was het of Harmonie Amicitia of de voetbalclub. Mijn lot werd de voetbalclub waar ik mijn carrière op 8-jarige leeftijd bij de E-tjes begon.

    Inmiddels ben ik 40 jaar lid en in die jaren krijg je een bepaald imago, ontstaan er verhalen, mythen en terecht of onterechte waarheden.

    Eén van de mythen is dat wij Cauven-mannen, en dus ook ik, eigenwijs heten te zijn. Niet terecht dus. Nogal eens, en dus ook nu, wordt eigenwijs, dat toch een iets negatief karakter heeft, verward met standvastigheid. En standvastig (kijk er de van Dale even op na) moesten wij wel zijn. Men moet begrijpen dat als je opgroeit in een gezin van 9 jongens, wilde je gehoord worden, een ferme mening moest hebben die je niet bij het eerste het beste tegenargument bij het oud vuil zette ten faveure van de grootste schreeuwer op dat moment. Een sterke eigen mening dus, toegedekt met soms doch niet altijd goede argumenten, bedropen met een vleugje directe communicatie. Een combinatie die, heb ik gemerkt, niet altijd gewaardeerd wordt.

    Mijn eerste stappen op het voetbalveld waren als aanvaller in de spits. Voor de buitenwereld zal dit wellicht lastig te zien zijn geweest in de kluwen van 22 spelertjes op die ene vierkante meter. Ik scoorde veel, tenminste in mijn herinnering is dat zo. Maar we weten ook dat de herinnering vaak zoeter is dan de werkelijkheid was. Langzaam aan ontwikkelde ik me tot een (controlerende) middenvelder met een niet aflatend fanatisme en goede conditie. Voor technische hoogstandjes ala Pluisje moest je en moet je niet bij mij zijn. Het korte combinatiespel, de één-tweetjes, een speltype dat je heden ten dage (ja, alles was vroeger beter) niet meer zo veel ziet bij de amateurs, was meer mijn ding. Thuis trainde ik met twee van mijn broers (nummer 7 en 9 in de rij) op het ontwijken van tegenstanders waarbij alles (en dat werd behoorlijk serieus genomen) was geoorloofd en dit maakte dat ik op het veld ondanks mijn schrale persoontje geen enkel duel uit de weg ging. En dit aangevuld met mijn perfecte slidingtechniek, door critici gezien als slechts een noodgreep, voor mij een ware kunstvorm, maakte dat menig tegenstander vrijwillig dan wel minder vrijwillig de bal bij mij inleverde.  Dit moet verantwoordelijk zijn voor mijn imago van meedogenloze, niets ontziende, noeste voetballer die grossierde in de rode prenten. Waar dit imago vandaan is gekomen is mij een groot raadsel. Ik kan niet ontkennen dat mijn naam veelvuldig onder ogen kwam van de bureaucraten van de tuchtcommissie van de KNVB. Maar voor de overgrote meerderheid van de 100% die er te verdelen zijn waren dit gele prenten als gevolg van mijn nogal verbale aanwezigheid. De rechtstreeks rode kaarten, het gevolg van de toch wel meer ter zake doende grofheden op het veld, zijn op minder dan één hand te tellen. As a matter of fact; ik kan er me maar één herinneren (ook een zoetere herinnering?) en die laat ik nu onbeschreven omdat dit gelijk ook mijn absolute dieptepunt bij de SV is, geen geheim echter het uitwerken van dit feit gaat me onherroepelijk tranen kosten.

    Nu ben ik aangekomen in de herfst of mogelijk al de eerste vorstdagen van mijn actieve voetbalbestaan. Ik merk aan mijn m.n. enkels dat het mooie voetbalspel een behoorlijke wissel heeft getrokken op mijn fysieke welzijn. Een fysiek welzijn dat door velen wordt omschreven als blessuregevoelig en dat heeft me altijd wel een beetje gestoken. Het echte verhaal is eigenlijk dat ik in mijn militaire diensttijd geopereerd moest worden aan een voetblessure. Iets is er niet goed gegaan maar hoe het ook zij, de daarop volgende 15 jaar waren fysiek gezien lastige jaren en het feit dat ik nu nog actief voetbal vind ik zelf een wonder.

    Een lidmaatschap betekent altijd diepte- en hoogtepunten. Voor mij slaat de balans royaal door naar de mooie momenten bij de SV: kampioenschappen met de A-jeugd, het 1e en de veteranen. De wedstrijden tegen VVV en MVV met een goal tegen laatstgenoemde. De degradatiewedstrijd tegen Bieslo in Horn en de ‘interlands’ tegen de jongens van Suffolk en Norfolk bij de D- en C-jeugd, de regioselecties en ook een eindtoernooi met het Limburgse team 015. Ik ben nu 40 jaar lid maar ik kan me zo voorstellen dat (als het mij gegeven is) ik over 40 jaar nog steeds lid zal zijn, waarschijnlijk niet meer als voetballer maar dat zien we dan wel weer.

    Gr. Jos

  • Johan Kooiman, 40 jaar Lid S.V. Roggel

    Johan is geboren op 10 april 1972, zoon van Cor en Nelly Kooiman, samenwonend met Carmen en zij hebben 2 dochters, beiden voetballen bij RKSVN. Lid geworden op 8 jarige leeftijd en gestart in de E-jeugd samen met onder andere Jos Cauven en Victor Moors ook jubilarissen dit jaar.

    Johan is van de generatie Kooimannen zoals Ruud (zijn broer), Mark, Roy, Ralf, Hans en Frank Kooiman en de dames Linda en Resi Kooiman. Allemaal hebben zij gespeeld in het zwart/wit van S.V. Roggel of doen dat nog. Vader Cor is ook al ruim 57 jaar lid van S.V. Roggel. In ons jubileumboek (75-jaar SV Roggel) staat op de blz. 122 t/m 131 een uitgebreid verhaal geschreven over de voetbalfamilie Kooiman.

    Maar nu terug naar Johan. Hij woont inmiddels alweer ruim 15 jaar in Neer en wist eigenlijk niet meer dat hij nog lid was van onze club. Na het raadplegen van zijn bankrekening zag hij de jaarlijkse automatische incasso van S.V. Roggel. Momenteel bezoekt hij vaker het sportpark in Neer waar zijn dochters voetballen.

    Johan stond in zijn jeugdjaren bekend als een zeer getalenteerde voetballer, die alle jeugdteams van de SV heeft doorlopen en daarna al snel in beeld kwam voor een basisplaats bij Roggel 1. Met de A1 is hij kampioen geworden onder leiding van Huub Hendriks. Daarna heeft Jan Mennen de A-jeugd getraind en is Johan onder zijn vleugels meegegaan naar de hoofdmacht toen Jan daar trainer werd. Op een gegeven moment stonden er 4 Kooimannen in Roggel 1.

    Johan was terug te vinden op het middenveld (centraal of rechtshalf) en stond bekend om zijn (blinde) passes, inzicht en overzicht als spelverdeler. Helaas heeft Johan nooit veel gescoord, dat liet hij aan andere over. Johan was enorm gedreven en wilde nooit verliezen (altijd willen winnen) wat weleens uitliep op frustraties en daardoor soms een gele of rode kaart. Johan heeft ook vele wedstrijden gevoetbald met Roggel 1 tegen VVV en een keer tegen MVV. Ook weleens vriendschappelijk gespeeld met Wilhelmina, waar zijn broer Ruud toen voetbalde.

    Helaas is de voetbalcarrière van Johan vroegtijdig ten einde gekomen op 26/27 jarige leeftijd vanwege een zware knieblessure. Hij heeft later nog geprobeerd om een comeback te maken onder andere bij de veteranen, maar dat heeft maar enkele wedstrijden standgehouden, helaas.

    Opmerkelijke zaken die Johan zich nog weet te herinneren;

    • Heeft maar ongeveer ½ jaar samen gevoetbald met zijn broer Ruud;
    • Wedstrijd met Roggel 1 in Venlo (‘t geneu), waarbij de Roggelspelers na de wedstrijd werden belaagd door spelersvrouwen van Venlo die bij hen verhaal kwamen halen gewapend met een paraplu. Dat was in de periode met onder meer Martin Manders, Geert Becks, Jantje Beek, en Hans Hendriks;
    • Johan maar ook collega jubilaris Jos Cauven hadden het regelmatig aan de stok met de scheidsrechter, waarbij uitspraken als “doe ossekop” weleens gebezigd werden. Johan heeft eenmaal een rode kaart gekregen dat een ritje naar de tuchtcommissie van de KNVB heeft opgeleverd. Samen met Ome Piet op bezoek en uiteindelijk geen straf gekregen;
    • Samen met Wilbert, Victor, Jacqueline en Jos de Eerste Roggelse Golfclub opgericht in 1992 waarbij het ‘Olympiapark’ werd omgetoverd tot een echte golfbaan met bunkers.

    Naast actief voetballen heeft Johan vele jaren bijgedragen als organisator van het sparkamp, speurtochten, hulpje bij mini-toernooi, maar ook voetbaltechnische zaken zoals het trainen van jeugd teams en jeugdleider.

    Johan, wij wensen jou van harte proficiat met dit 40-jarig jubileum en hopen dat jij als telg van de roemruchte Kooimanfamilie nog vele jaren lid blijft van de club van zwart en wit, S.V. Roggel.

  • Victor Moors, 40 jaar lid S.V. Roggel

    Victor Moors, geboren op 17 november 1971 en samenwonend met Hannie Derks. Lid geworden op 8-jarige leeftijd in 1980 en nu dus een van onze 40-jarige jubilarissen. Over Victor is in de analen van onze club weinig te vinden, vandaar dat ik mijn oor te luister heb gelegd bij Frank en Frank. Gelukkig hebben zij mij de nodige info verschaft, zodat ik toch iets kan schrijven over Victor als lid van S.V. Roggel.

    Victor is in de toenmalige E-jeugd samen met zijn vrienden en tevens jubilarissen Jos en Johan van start gegaan. Na alle jeugdteams te hebben doorlopen werd de overstap gemaakt naar het “echte werk”. Samen met Jos Cauven, Johan Kooiman, Frank Beenders en Wilbert Mooren maakt Victor zijn entree bij Roggel 1!! Later nog enkele jaren bij Roggel 2.

    In de jeugd speelde Victor als spits, waarschijnlijk vanwege zijn enorme snelheid en doorzettingsvermogen, waar hij een “neusje” had voor het blesseren van keepers. Het leek wel of hij om de week een keeper van de tegenstander in de lappenmand hielp wanneer Victor in een ultieme poging op volle snelheid met een sliding de bal nog net voor de keeper in het doel probeerde te werken.

    Na de overstap naar de senioren werd Victor in no-time getransformeerd van spits naar de rechtsbackplaats. Op deze positie ging hij net zo meedogenloos met zijn tegenstanders om als toen hij in de spits stond. Zijn snelheid was op deze positie ook weer een voordeel. In een van de oefenduels tegen VVV werd toenmalig trainer Frans Körver van VVV witheet van de manier waarop ‘Vic’ met zijn profs omging…

    De carrière van Victor in de hoofdmacht was van korte duur aangezien knieproblemen roet in het eten gooide, een operatie bood onvoldoende soelaas waardoor ook de jaarlijkse deelname aan het S.V. Roggel mini-voetbaltoernooi helaas geen haalbare kaart meer was. Om toch betrokken te blijven bij het voetballen van/met de vriendengroep is Victor leider geworden bij de veteranen, waarbij in het begin, Jos Cauven, Frank Beenders en Frank Crins (nog) bij de veteranen voetbalde. Snel genoeg heeft Johan Kooiman ook nog “een keer” geprobeerd maar bij de eerste (oefen)wedstrijd ging Johan wederom door zijn knie waardoor zijn comeback van de baan was. Frank Beenders is inmiddels wegens toenemende klachten in lijf en leden ook alweer een aantal jaren gestopt bij de veteranen en Frank Crins kwakkelt ook nog wat aan bij de veteranen.

    Jos Cauven is van de vriendenclub nog de enige actieve voetballer die ondanks toch een aantal vervelende blessures nagenoeg wekelijks zo fris als een hoentje over het veld dartelt en tot op het bot gemotiveerd is om te winnen. Victor, die blijft als stille kracht in het ‘management’ van de veteranen van de SV, heeft inmiddels een nieuwe sport gevonden bij Buitengewoon Sportief in Buggenum, waar hij 2 tot 3 keer per week te vinden is.

    Naast het feit dat Victor reeds vele jaren leider is van de veteranen, was hij in het verleden jeugdleider en tevens barkeeper op de vrijdagavond. Andere hobby’s van Victor zijn de auto- en motorsport en het bezoeken van muziekfestivals als Pinkpop en Moulin Blues.

    Victor, van harte proficiat met dit mooie jubileum en hopelijk zien we jou nog vele jaren als leider bij de veteranen of in een andere hoedanigheid bij de club van zwart en wit.